Het is bijzonder om wakker te worden in dit prachtige natuurpark. Zodra we de kamer uitstappen, staan we op de veranda midden in het bos. Op het gras dartelen eekhoorntjes en in de ontbijtzaal wacht een uitgebreid ontbijt op ons. Kan het nog beter?
Het ontbijt bestaat uit lekkere aardappeltjes, ei, ham, zoete broodjes en fruit. Grappig detail is dat dit ons eerste hotelontbijt in Amerika is en het tevens het beste ontbijt was wat zat inbegrepen bij de overnachting. De meeste hotel/motelontbijtjes in Amerika zijn wel even anders.
Opeens klinkt het Amerikaanse volkslied en iedereen gaat staan. Wij doen ook maar mee. Apart om mee te maken. Volgens mij wordt buiten de Amerikaanse vlag gehesen, maar dat kunnen we net niet zien. Even later eet iedereen rustig verder.
Na het uitchecken vertrekken we op tijd richting Mariposa Grove. Hier maken we een tramtour langs de grote Sequoia bomen. We krijgen een audiotour in open tram. Het is leuk en interessant. Zo leren we bijvoorbeeld dat de bomen zich tot op zekere hoogte tegen vuur kunnen beschermen en hiervan zelfs gebruikmaken om zich voort te planten. De Sequoia boom is bovendien het grootste levende ding op aarde.
Tijdens de tramtour worden er stops gemaakt en kun je rondlopen bij de bomen. Het is zo indrukwekkend, dat je er stil van wordt. Wat zijn die bomen groot en bijzonder. De dennenappels zijn zo groot als je hoofd.
★Tip: wil je ook een bezoek brengen aan Mariposa Grove? Let dan op, want momenteel is het gesloten wegens onderhoud. Kijk op de website van Mariposa Grove om te zien wanneer je het weer kunt bezoeken.
Na de tour rijden we verder naar Glacier point. Dit is een heel hoog boven de vallei gelegen punt waar je een prachtig uitzicht hebt op watervallen, rotsen en de vallei beneden je. Je kunt hier de Half Dome rots ook erg goed zien. Dit is een prachtig uitkijkpunt wat je zeker niet mag missen.
De lucht wordt steeds donkerder en we besluiten verder te rijden. Onderweg komen we langs mooie uitkijkpunten. Maar op sommige plekken waait het zo hard dat we maar weer de auto in gaan. De lucht blijft er dreigend uitzien en we besluiten naar het motel in El Portal te rijden.
Onderweg krijgen we een paar regendruppels, maar de regen zet niet door. Als we bij het motel aankomen en de auto uitstappen is het ontzettend heet. Wat een verschil met vanmiddag! Maar dit is niet zomaar een motel…
Nadat ik het motel via internet had geboekt zag ik een review staan waarin stond: “ik zou nooit in dit hotel verblijven, aangezien wat er gebeurd is.” Daar werd ik een beetje nieuwsgierig door en ging op onderzoek uit. En wat bleek? In het hotel werkte vroeger een seriemoordenaar… Hij heeft vier vrouwen vermoord, die in het motel verbleven!
Het motel was niet meer te annuleren, dus het moest maar! In de kamer is het ijzig koud. Zijn er geesten aanwezig? Nee, het is de airco die op de hoogste stand staat. Die zetten we snel uit zodat de temperatuur weer comfortabeler wordt. De kamer is verder prima. Heel groot, met twee tweepersoonsbedden en een eigen badkamer.
We besluiten bij het hotel te eten. Tja, als we er toch zijn. We lopen eerst een kantine in en denken dat dit het restaurant is, maar dan blijkt het dat ’t een deur verder is. Hier ziet het er beter uit! We kiezen voor chicken fajitas en je mag onbeperkt van de saladebar pakken. Het eten is prima en de bediening is vriendelijk.
Hoewel het niet zo’n fijn idee is om te bedenken wat er allemaal in dat motel heeft plaatsgevonden, is het er verder wel ok. Niet dat ik er goed kan slapen, maar dat zal nog wel aan de jetlag liggen
Ah wat heerlijk om deze foto’s weer even te zien! Afgelopen oktober heb ik mijn droomreis gemaakt langs de westkust van Amerika, heel erg leuk en herkenbaar om deze foto’s te zien 🙂
En bah, dat is inderdaad best een creepy idee, in dat hotel! Gelukkig kon het de pret niet drukken!
Mooie foto’s! Wel eng haha van dat motel!
Dat is idd een eng motel… ik geloof dat ik daar ook niet heel erg lekker zou slapen. 🙂 Wat een grappige gewaarwording van dat volkslied en dat iedereen dan gaat staan. In Thailand was dit ook dagelijkse kost, bijzonder hoe belangrijk het volkslied in veel landen is en hoe weinig wij daar in NL mee hebben.
Ik vind het leuk om te zien dat veel mensen in Amerika trots zijn op hun land en hoe wij dat in Nederland missen. Ik wist niet dat het in Thailand ook zo ging. Leuk om mee te maken 🙂